...byle nie do Warszawy

Pomysł był taki, aby objechać Warszawę dookoła, tak by nie przekraczać jej granic w żadnym miejscu. Przy okazji chciałem zrobić pierwsze 200km w tym sezonie.
Wiatr przez cały dzień wiał dość mocny z południowego-zachodu. Z domu wyruszyłem przed 9, załatwiając najpierw pewną sprawę u wujka w firmie. Potem kieruję się w stronę Zielonki, przejeżdżam przez wszystkie wsie tak jak na wczorajszym rekonesansie i jadę w stronę alei nadwiślańskiej. Do tej pory jedzie się całkiem przyjemnie, trochę wiatr przeszkadza, ale idzie wytrzymać. Dopiero od alei nadwiślańskiej wiatr zaczął przeszkadzać na poważnie. Ten odcinek do Góry Kalwarii bardzo mnie wymęczył i musiałem zrobić nieplanowany postój na 10 min. Na około 100 kilometrze zatrzymałem się w biedronce kupić ze 2 banany i jogurt. Wiatr przeszkadzał mi aż do Nadarzyna. Potem jazda zaczęła się robić coraz przyjemniejsza. W Błoniach straciłem około 30 min na poszukiwania izotonika w miejscowych marketach i to był mój ostatni postój (na 130km). W okolicach Leszna wiatr zaczął wiać mi centralnie w plecy, a pod kołami pojawił się asfalt pierwszej klasy, dzięki czemu mogłem odpocząć fizycznie i psychicznie. Za Nowym Dworem wiatr nadal nie stawiał oporu, co sprawiło że w miarę sprawnie przebiłem się przez Jabłonną i trasę 632 (z Legionowa do Marek). Po wjechaniu na Radzymińską zostałem uraczony centralnym "wmordewindem", ale już mnie to tak nie irytowało jak na początku bo do domu zostało niewiele.
Zmordowała mnie ta trasa. Przez większość czasu miałem wiatr w twarz, temperatura była wyższa niż zapowiadali, a treningi przez poprzednie 3 dni pod rząd również nie pomogły (przydało by się trochę zregenerować). Cel udało się osiągnąć, ale nie sądzę abym w przyszłości chciał wracać na tę trasę.